De rechtsvorm van het bedrijf is volledig vrij van persoonlijke invloed, wat de permanente combinatie van kapitaal is. Het voortbestaan en de veiligheid van aandeelhouders hebben geen invloed op de normale werking van het bedrijf. Daarom heeft het bedrijf een lange levensduur en een hoge stabiliteit. Artikel 2 van de Chinese vennootschapswet bepaalt: "een vennootschap in deze wet verwijst naar een besloten vennootschap of een naamloze vennootschap die binnen het grondgebied van China is opgericht in overeenstemming met deze wet." Dat wil zeggen dat de Chinese vennootschapswet slechts twee soorten vennootschappen voorschrijft: besloten vennootschappen en naamloze vennootschappen. Met betrekking tot het begrip van deze wetsbepaling in ons land, zijn er twee volledig tegengestelde standpunten. Eén standpunt is dat de Chinese vennootschapswet geen andere rechtsvormen van vennootschappen erkent, zoals vennootschappen onder firma en joint venture-vennootschappen, en dat andere rechtsvormen van vennootschappen niet kunnen worden opgericht. Een ander standpunt is dat het de toepassing van andere wetten dan de vennootschapswet niet verbiedt om andere rechtsvormen van vennootschappen te creëren.

• Normaal gesproken accepteren we T/T en Western Union.
• Normaal gesproken accepteren we T/T en Western Union.

zijn grootste uitdaging. Hij geloofde dat het bedrijf van zijn vader wettelijk van hem was, omdat hij de Galaxy-reep had uitgevonden en hij had voorgesteld dat zijn vader de fabriek in Chicago oprichtte. Onder de tweede vrouw van Frank Mars, Esther, en dochter Patricia, miste het bedrijf innovatie. Na zijn dood werd de helft van de aandelen overgedragen aan Forrester, en als gevolg van de erfenis voerde hij een strijd om de controle over het bedrijf met zijn buitenechtelijke zoon, William Kruppenbacher. Forrest Mars moderniseerde de fabriek en introduceerde in 1953 de machinaal geproduceerde snoep. In 1959, met de introductie van Forrester Mars, was Mars de nummer één fabrikant van suikergecoate repen ter wereld. Forrester wil echter nog steeds de volledige controle over het bedrijf.

Omdat Mars-repen zo populair zijn geworden, heeft Forrester Mars zijn aandacht op iets anders gericht. In 1934 kocht hij Chappel Bros., een Britse fabriek voor hondenvoer die vlees in blik maakt. Voedsel voor honden en katten was uit de mode, en ze aten meestal alleen menselijke restjes. Forrester Mars zag een kans. Hij verkocht blikvoer van Chappie, met het idee dat het voedzaam was. Zonder concurrenten werd hij al snel marktleider.

In 1939 was Mars Limited de op twee na grootste snoepfabrikant van Groot-Brittannië. Forrester richtte ook een fabriek op in Brussel om de verkoop van Mars-repen in heel Europa te verzorgen. Maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en de Britse regering buitenlanders begon te belasten, werd hij gedwongen alles op te geven. Maar toen kreeg hij een idee, en dat werd M&M's, en toen hij terugkeerde naar de Verenigde Staten, begon hij samen te werken met Hershey.

Forrester Mars overtuigde Milton Hershey's rechterhand, William Murrie, om een onoplosbare chocolade te ontwikkelen. Hij had het zelf gezien tijdens de Spaanse Burgeroorlog en was behoorlijk onder de indruk. Mars zou 80 procent van de investering bijdragen, terwijl Murrie de overige 20 procent zou bijdragen, plus de chocolade-maaktechnologie. Murrie's zoon, Bruce, werd naar Mars gestuurd om het investeringsplan uit te voeren. Het product dat in 1941 werd gelanceerd was M&M's, en de naam staat voor Mars en Murrie. Het partnerschap veranderde echter al snel, toen Bruce Murrie ontdekte dat Forrester Mars een moeilijk persoon was om mee samen te werken en kort daarna zijn hele aandeel aan Forrester verkocht. Tegenwoordig wordt er op de website van Mars of M&M's helemaal geen melding gemaakt van de hulp van Hershey bij de ontwikkeling van M&M's.